บทนำ

หลังจากที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้เห็นแจ้งความจริงของชีวิตแล้วด้วยพระกรุณาคุณที่มีต่อชาวโลกพระองค์ทรงใช้เวลาที่มีอยู่ตลอดพระชนชีพ 45 พรรษา เผยแผ่หลักธรรมคำสอนของพระพุทธศาสนาในแคว้นต่างๆของชมพูทวีปมีประชาชนทรงเลื่อมใสและอุทิศตนเป็นพุทธสาวกเป็นจำนวนมากจนถึงสมัยพระเจ้าอโศก มหาราชใน พ.ศ.218-พ.ศ.260 พระองค์ทรงเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาเป็นอย่างมากพระองค์ทรงอุปภัมถ์การสังคยานาพระธรรมวินัยครั้งที่3ในพ.ศ.234 แล้วทรงส่งคณะพระธรรมทูตออกไปเผยเเผ่พระพุทธศาสนายังดินแดนต่างๆรวม 9 สายคือ

สายที่ 1 คณะพระมัชณันติกเถระ ไปรัฐกัศมี-คันธาระ (อัฟกานิสถาน)

สายที่ 2 คณะพระมหาเทวเถระ ไปสหมณฑล (แคว้นไมซอร์)

สายที่ 3 คณะพระรักขิตเถระ ไปวนาสี ( ตอนเหนือเมืองบอมเบย์)

สายที่ 4 คณะพระธัมมรักขิตเถระ ไปอปรันตประเทศ

สายที่ 5 คณะพระมหาธัมมรักขิตเถระ ไปมหารัฏฐะต้นแม่น้ำโคธาวารี

สายที่ 6 คณะพระมหารักขิตตเถระ ไปโยนกประเทศ (ประเทศอิหร่านหรือที่กรีกปกครอง)

สายที่ 7 คณะพระมัชฌิมเถระ ไปเนปาล (เชิงขาหิมาลัย)

สายที่ 8 คณะพระโสณเถระและพระอุตตรเถระ ไปสุวรรณภูมิ

สายที่ 9 คณะพระมหินทเถระ ไปศรีลังกา

การส่งคณะพระธรรมทูตไปเผยแผ่พระพุทธศาสนาในครั้งนี้นับเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้พระพุทธศาสนาได้เผยแผ่ไปยังประเทศต่างๆทั่วโลก