พระพุทธศาสนาในประเทศเกาหลี

เมื่อช่วง พ.ศ. 915 สมณทูตซุนเตา ได้นำาพระพุทธศาสนาจากประเทศจีนเข้ามาเผยแผ่ในอาณาจักร
โกคุริโอ(ประเทศเกาหลีในปัจจุบัน) พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองอย่างรวดเร็ว มีการสร้างวัดขึ้นมากมาย
ผู้นำาทั้ง 3 อาณาจักรในสมัยนั้นคือ โกคุริโอ ปีกเซ และซิลลา ก็นับถือพระพุทธศาสนา และให้การสนับสนุนกิจการ
ต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับพระพุทธศาสนา
ครั้นถึง พ.ศ. 1935 พระพุทธศาสนาในเกาหลีก็เริ่มเสื่อมลงเมื่อราชวงศ์โซซอนที่นับถือ
ลัทธิขงจื๊อขึ้นมามีอำานาจปกครอง ราชวงศ์นี้ได้เชิดชูลัทธิขงจื๊อให้เป็นศาสนาประจำาชาติ และกดขี่ผู้นับถือ
พระพุทธศาสนา จนทำาให้พระสงฆ์ต้องหนีออกไปอยู่อย่างสงบตามชนบทและป่าเขา
ใน พ.ศ. 2453 ประเทศเกาหลีตกอยู่ภายใต้การปกครองของญี่ปุ่น ญี่ปุ่นได้ออกกฎข้อบังคับควบคุม
วัดวาอารามต่าง ๆ ส่งเสริมให้พระสงฆ์มีครอบครัวได้และดำารงชีวิตเหมือนฆราวาส พระพุทธศาสนาจึงยังคง
สภาพเสื่อมลงดังเช่นที่ผ่านมา จนถึงช่วงตอนปลายสงครามโลกครั้งที่ 2 กองทัพสหภาพโซเวียต และ สหรัฐอเมริกาได้เข้ายึดเกาหลีจากญี่ปุ่น (เกาหลีถูกแบ่งออกเป็น 2 ประเทศที่เส้นขนานที่ 38 องศาเหนือ
ตอนเหนืออยู่ภายใต้การคุ้มครองดูแลของสหภาพโซเวียต มีชื่อประเทศว่า สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชน
เกาหลี ที่เรียกกันว่า เกาหลีเหนือ ทางตอนใต้อยู่ภายใต้การดูแลของสหรัฐอเมริกา มีชื่อประเทศว่า สาธารณรัฐเกาหลี
ที่เรียกกันว่า เกาหลีใต้) เมื่อเกาหลีพ้นจากการปกครองของญี่ปุ่นแล้ว ชาวพุทธทั้งหลายในเกาหลี
โดยเฉพาะพระสงฆ์ได้มีการเคลื่อนไหวให้รัฐบาลยกเลิกข้อบังคับต่าง ๆ ซึ่งเกิดขึ้นในสมัยที่ญี่ปุ่นยึดครอง
พร้อมทั้งให้คณะสงฆ์มีการปกครองตนเอง และได้มีการจัดทำาธรรมนูญปกครองคณะสงฆ์ขึ้นด้วย