พระพุทธศาสนาในประเทศศรีลังกา
พระพุทธศาสนาได้เผยเเผ่จากอินเดียสู่ลังกา เมื่อพ.ศ.236 ในคราวที่พระเจ้าอโศกมหาราชทรงส่งพระเถระไปเผยเเผ่ พระพุทธศาสนาในดินเเดนต่างๆ รวม 9 สาย สายหนึ่งได้มายังเกาะลังกา โดยการนำของพระมหินทเถระ ตรงกับรัชสมัยของพระเจ้าเทวานัม ปิยติสสะ เป็นกษัตริย์ของลังกา พระเจ้าเทวานัมปิยติสสะทรงศรัทธาเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา ได้อุทิษมหาเมฆวันอุทยานเป็นวัด เรียกว่า " วัดมหาวิหาร " พระพุทธศาสนาที่เข้าสู่ลังกาในยุคนี้เป็นพระพุทธศาสนาเเบบเถรวาทช่วง พ.ศ. 1200 พระเจ้าจักกยาลโป สู้รบกับพระเจ้านวเช ทางตอนใต้ของภูฏาน ทำให้พระโอรสของพระเจ้าจักกยาลโปสิ้นพระชนม์ในสนามรบ พระองค์จึงเลิกบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เพราะไม่ช่วยชีวิตพระโอรสของพระองค์ไว้ จากนั้นพระองค์ก็ประชวร เนื่องจากหัวหน้าภูติผีปีศาจจับวิญญาณของพระองค์ไว้ พระปัทมสัมภวะ ได้เดินทางมาจากเนปาลเพื่อช่วยปราบผีให้ โดยท่านขอ "ซุงมา" หรือตันตระเทวี ช่วยเหลือท่านในการปราบผี พระเจ้าจักกยาลโปจึงได้พระราชทานพระธิดาผู้มีลักษณะแห่ง "ฑากิณี" 21 ประการ จากนั้นท่านปัทมสัภวะจึงนำนางไปยังวัชรคูหา เพื่อทำพิธี 21 วัน ต่อมานางก็ได้ชื่อว่า "มาซิกพุมเดน" คือพระแม่องค์เดียวที่สามารถจะช่วยท่านบำเพ็ญศาสนกิจได้เป็นอย่างดี ดังนั้นพุทธศาสนาในภูฏาน จึงเป็นวัชรยาน เนื่องจากได้รับจากทิเบตโดยตรง เมื่อเสร็จพิธีแล้ว พระเจ้าจักกยาลโปก็หายจากอาการพระประชวร จึงนิมนต์ให้ท่านปัทมสัมภวะพำนักที่เมืองพุมธัง และปวารณาทุกอย่างที่ท่านต้องการ แต่ท่านปฏิเสธ ด้วยเหตุผลว่าอยู่ประจำไม่ได้ เพราะโลกทั้งโลกเป็นที่อยู่ของท่าน ก่อนจากก็ให้กษัตริย์ทั้งสองฝ่ายประนีประนอมกันด้วยอำนาจตันตระ แล้วให้รับพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติเมื่อพ.ศ.400 รัชสมัยของพระเจ้าวัฏฏคามนีอภัย พวกทมิฬเข้ามาตีเเละเข้าครองอนุราธปุระ ทรงได้รับการอุปถัมถ์จากพระมหาติสสะ เเละได้กลับมาครองราชย์อีกครั้ง ทรงอุปถัมถ์พระมหาติสสะ เเละสร้างวัดถวาย คือ วัดอภัยคีรีวิหาร "