การเผยแผ่พระพุทธศาสนา ประเทศศรีลังกา


การเผยแผ่พระพุทธศาสนาเข้าสู่ประเทศศรีลังกา
พระพุทธศาสนา ได้เผยแพร่จากอินเดียสู่ลังกา เมื่อประมาณ พ.ศ. ๒๓๖ ในคราวที่พระเจ้าอโศกมหาราชทรงอุปถัมภ์การสังคายนาพระธรรมวินัยครั้งที่ ๓ ในอินเดีย และได้ส่งพระเถระผู้รอบรู้แตกฉานในพระธรรมวินัยไปเผยแผ่พระพุทธศาสนาในดินแดนต่าง ๆรวม ๙ สายด้วยกัน ใน ๙ สายนั้น สายหนึ่งได้มายังเกาะของชาวสิงหล ได้แก่ประเทศศรีลังกาในปัจจุบัน โดยการนำของพระมหินทเถระ ในรัชสมัยของพระเจ้าเทวานัมปิยติสสะ ซึ่งเป็นกษัตริย์ของลังกาและเป็นพระสหายของพระเจ้าอโศกมหาราช แต่ทั้งสองพระองค์ยังไม่เคยพบกัน พระเจ้าเทวานัมปิยติสสะทรงศรัทธาเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา ได้อุทิศมหาเมฆวันอุทยานเป็นวัด เรียกว่า " วัดมหาวิหาร " ถวายแก่พระภิกษุสงฆ์ พระพุทธศาสนาเข้าสู่ลังกาในยุคนี้ เป็นพุทธศาสนาแบบเถรวาท พระมหินทเถระได้นำเอาพระไตรปิฎกและอรรถกถาไปสู่ลังกาด้วย การเดินทางไปสู่ลังกาของพระมหินทเถระในครั้งนั้น นอกจากเป็นการเผยแผ่พระพุทธศาสนาแล้ว ยังถือว่าเป็นการปลูกฝังวัฒนธรรมของชาวลังกา เพราะท่านมิเพียงแต่นำเอาพระพุทธศาสนาไปเท่านั้น ท่านยังได้นำเอาอารยธรรม ศิลปกรรม สถาปัตยกรรม เข้าไปด้วย

โรงเรียนหนองไผ่
700 หมู่ 6 ต.หนองไผ่
อ.หนองไผ่ จ.เพชรบูรณ์
ผู้จัดทำ
1.นายกฤษณะ บุญเรือง ม.3/2 เลขที่1
2.นายธีรภัทร์ สีปลาด ม.3/2 เลขที่6
3.นายอิทธิพัฒน์ สวัสดิ์นะที ม.3/2 เลขที่7
4.นายเจษฎา บางสาลี ม.3/2 เลขที่8
5.นายพัทธนันท์ ประประโคน ม.3/2 เลขที่13
6.นายธนัตถ์ เจริญสุข ม.3/2 เลขที่15
7.ด.ญ.สมฤดี อินดีคำ ม.3/2 เลขที่19
8.ด.ญ.พิมยาดา วงค์คำราช ม.3/2 เลขที่21
9.ด.ญ.ภคนันท์ ยอดขยัน ม.3/2 เลขที่23
10.ด.ญ.พิมชนก พันธ์พูล ม.3/2 เลขที25