การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในประเทศภูฎาน

พระพุทธศาสนาได้เข้ามาเผยแผ่ยังภูฎาน

ช่วง พ.ศ. 1200 พระเจ้าจักกยาลโป สู้รบกับพระเจ้านวเช ทางตอนใต้ของภูฏาน ทำให้พระโอรสของพระเจ้าจักกยาลโปสิ้นพระชนม์ในสนามรบ พระองค์จึงเลิกบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ จากนั้นพระองค์ก็ประชวร เนื่องจากหัวหน้าภูติผีปีศาจจับวิญญาณของพระองค์ไว้ พระปัทมสัมภวะ โดยท่านขอ "ซุงมา" หรือตันตระเทวี ช่วยเหลือท่านในการปราบผี พระเจ้าจักกยาลโปจึงได้พระราชทานพระธิดาผู้มีลักษณะแห่ง "ฑากิณี" 21 ประการ จากนั้นท่านปัทมสัภวะจึงนำนางไปยังวัชรคูหา เพื่อทำพิธี 21 วัน ต่อมานางก็ได้ชื่อว่า "มาซิกพุมเดน" คือพระแม่องค์เดียวที่สามารถจะช่วยท่านบำเพ็ญศาสนกิจได้เป็นอย่างดี ดังนั้นพุทธศาสนาในภูฏาน จึงเป็นวัชรยาน เนื่องจากได้รับจากทิเบตโดยตรง

การนับถือพระพุทธศาสนาในภูฎาน

ภูฏานเป็นเพียงประเทศเดียวในโลกที่ยอมรับนับถือพระพุทธศาสนานิกายมหายานแบบตันตระหรือวัชรยาน เป็นศาสนาประจำชาติอย ่างเป็นทางการ นิกายตันตรยานถือกำเนิดขึ้นในช่วงสุดท้ายของพัฒนาการอันยาวนานของ พระพุทธศาสนา ซึ่งตันตรยาน (มาจากภาษาอินเดีย) เป็นชื่อคัมภีร์ลึกลับ และปรากฏขึ้นในราวช ่วงศตวรรษที่ 3-10 ื พระพุทธศาสนาตันตรยานสูญหายไปจากอินเดีย ซึ่งเป็นดินแดนต้นกำเนิดในช่วงที่มุสลิมยกมารุกรานในต้นศตวรรษ ที่ 13 แล้วไปรุ ่งเรืองอยู ่ในทิเบต มองโกเลีย ภาคเหนือของเนปาลภูฏานจีนและญี่ปุ่น