การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในประเทศเกาหลี

พระพุทธศาสนาได้เข้ามาเผยแผ่ยังเกาหลี

พ.ศ. 915 สมณทูตซุนเตา ได้นำาพระพุทธศาสนาจากประเทศจีนเข้ามาเผยแผ่ในอาณาจักร โกคุริโอ(ประเทศเกาหลีในปัจจุบัน) พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองอย่างรวดเร็ว มีการสร้างวัดขึ้นมากมาย ผู้นำาทั้ง 3 อาณาจักรในสมัยนั้นคือ โกคุริโอ ปีกเซ และซิลลา ก็นับถือพระพุทธศาสนา และให้การสนับสนุนกิจการต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับพระพุทธศาสนา ครั้นถึง พ.ศ. 1935 พระพุทธศาสนาในเกาหลีก็เริ่มเสื่อมลงเมื่อราชวงศ์โซซอนที่นับถือ ลัทธิขงจื๊อขึ้นมามีอำานาจปกครอง ราชวงศ์นี้ได้เชิดชูลัทธิขงจื๊อให้เป็นศาสนาประจำาชาติ และกดขี่ผู้นับถือ พระพุทธศาสนาจนทำาให้พระสงฆ์ต้องหนีออกไปอยู่อย่างสงบตามชนบทและป่าเขา ใน พ.ศ. 2453 ประเทศเกาหลีตกอยู่ภายใต้การปกครองของญี่ปุ่น ญี่ปุ่นได้ออกกฎข้อบังคับควบคุม วัดวาอารามต่าง ๆ ส่งเสริมให้พระสงฆ์มีครอบครัวได้และดำารงชีวิตเหมือนฆราวาส พระพุทธศาสนาจึงยังคง สภาพเสื่อมลงดังเช่นที่ผ่านมา จนถึงช่วงตอนปลายสงครามโลกครั้งที่ 2 กองทัพสหภาพโซเวียต และ สหรัฐอเมริกาได้เข้ายึดเกาหลีจากญี่ปุ่น (เกาหลีถูกแบ่งออกเป็น 2 ประเทศที่เส้นขนานที่ 38 องศาเหนือ ตอนเหนืออยู่ภายใต้การคุ้มครองดูแลของสหภาพโซเวียต มีชื่อประเทศว่า สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชน เกาหลี ที่เรียกกันว่า เกาหลีเหนือ ทางตอนใต้อยู่ภายใต้การดูแลของสหรัฐอเมริกา มีชื่อประเทศว่า สาธารณรัฐเกาหลี ที่เรียกกันว่า เกาหลีใต้) เมื่อเกาหลีพ้นจากการปกครองของญี่ปุ่นแล้ว ชาวพุทธทั้งหลายในเกาหลโดยเฉพาะพระสงฆ์ได้มีการเคลื่อนไหวให้รัฐบาลยกเลิกข้อบังคับต่างๆ ซึ่งเกิดขึ้นในสมัยที่ญี่ปุ่นยึดคร พร้อมทั้งให้คณะสงฆ์มีการปกครองตนเอง และได้มีการจัดทำาธรรมนูญปกครองคณะสงฆ์ขึ้นด้วย

การนับถือพระพุทธศาสนาใเกาหลี

เนื่องจากเกาหลีเหนือปกครองด้วยลัทธิคอมมิวนิสต์ซึ่งไม่สนับสนุนพระพุทธศาสนา ดังนั้น พระพุทธศาสนาจึงเจริญรุ่งเรืองในเกาหลีใต้มากกว่า ในปัจจุบันคณะสงฆ์ในประเทศเกาหลีถือว่าเป็นคณะสงฆ์ พระสงฆ์เกาหลีใต้ทำกันอย่างเข้มแข็งคือการศึกษานอกจากจะมีโรงเรียนพระปริยัติธรรมสำหรับสอนพระภิกษุ ภิกษุณีสามเณร และสามเณรี(สตรีที่จะบวชเป็นภิกษุณี) แล้วยังมีสถานศึกษาฝ่ายสามัญระดับต่าง ๆ ด้วย โดยอยู่ในความควบคุมดูแลของคณะกรรมาธิการฝ่ายการศึกษาของคณะสงฆ์มีมหาวิทยาลัยพระพุทธศาสนาที่เก่าแก่ที่สุดคือมหาวิทยาลัยดองกุกตั้งขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2449