พระพุทธศาสนาเริ่มแผ่เข้าสู่ประเทศเกาหลีเมื่อ พ.ศ. 915 โดยสมณทูตซุนเตา เดินทางจากจีนเข้ามาเผยแผ่พระพุทธศาสนาในอาณาจักรโกคุริโอ คือประเทศเกาหลี พระพุทธศาสนาได้ขยายเข้ามาในเกาหลีอย่างรวดเร็ว มีการสร้างวัดขึ้นมากมายประเทศเกาหลีในสมัยก่อนประกอบด้วย 3 อาณาจักร คือ โกคุริโอ ปีกเช และซิลลา แต่ผู้นำทั้ง 3 อาณาจักรนับถือพระพุทธศาสนาและให้การสนับสนุนกิจการต่าง ๆ และทรงถือว่าพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ พ.ศ. 1935 พระพุทธศาสนาในเกาหลีเริ่มเสื่อมลงเมื่อราชวงศ์โซซอนาขึ้นมามีอำนาจ ราชวงศ์นี้ได้เชิดชูลัทธิขงจื๊อให้ เป็นศาสนาประจำชาติ จึงทำการกดขี่ผู้นับถือพระพุทธศาสนาจนทำให้พระสงฆ์ต้องหนีออกไปอยู่อย่างสงบตามชนบทป่าเขา ตอนปลายสงครามโลกครั้งที่สอง พ.ศ. 2488 เกาหลีจึงถูกแบ่งเป็น 2 ประเทศ คือ เกาหลีเหนืออยู่ภายใต้การดูแลของสหภาพโซเวียต มีชื่อว่า สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเกาหลี ส่วนเกาหลีใต้อยู่ภายใต้การดูแลของสหรัฐอเมริกามีชื่อประเทศว่า สาธารณรัฐเกาหลี พระพุทธศาสนาในเกาหลีเหนือปกครองด้วยลัทธิคอมมิวนิสต์ จึงไม่สนับสนุนพระพุทธศาสนา ส่วนในเกาหลีใต้พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองมีมหาวิทยาลัยพระพุทธศาสนาที่เก่าแก่ที่สุดของเกาหลี คือ มหาวิทยาลัยดองกุก ใน พ.ศ. 2507 คณะสงฆ์เกาหลีใต้ได้ตั้งโครงการแปลและจัดพิมพ์พระไตรปิฎกฉบับเกาหลีขึ้นเรียกว่า ศูนย์แปลพระไตรปิฎกเกาหลี ตั้งอยู่ในมหาวิทยาลัยดองกุก
เกาหลีในสมัยก่อนนั้นประกอบด้วย 3 อาณาจักรคือ โคกูรยอ แพ็กเจ และชิลลา แต่ผู้นำทั้ง 3 อาณาจักรก็นับถือพระพุทธศาสนา และให้การสนับสนุนกิจการต่าง ๆ อันที่เกี่ยวกับพระพุทธศาสนาเสมอ และที่สำคัญได้ทรงถือว่าพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ เพราะคำสอนของพระพุทธศาสนาเป็นสิ่งที่ส่งเสริม และให้การศึกษาแก่ประชาชน และเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของประชาชน พร้อมทั้งสร้างความสามัคคีให้เกิดขึ้นในชาติ พระพุทธศาสนาจึงมีความเจริญรุ่งเรืองตลอดมา