หลังที่ได้เปลี่ยนตำแหน่งจากครู มาเป็นรองผู้อำนวยสถานศึกษา เมื่อปี พ.ศ. 2563 ในตอนแรกก็ไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมีการเปลี่ยนตำแหน่งอีกครั้ง จนเอาจริงๆ มาสัมผัสกับการคิดคำนวณเงินเดือนในการดำเนินการปรับเงินเดือนของข้าราชการครู ในการพิจารณาเงินเดือนให้แต่ละท่าน ก็มาบรรลุและรู้ความจริงว่าเงินเดือนของตนเองอีกไม่นานก็จะถึงจุดที่ไปไหนไม่ได้แล้ว และด้วยความที่ว่ามีภาระหน้าที่ที่จะต้องใช้เงินอีกมาก ก็คงจะอยู่ตรงนี้ไม่ได้ แถมการเป็นรองผู้อำนวยการ ก็ยังไม่ได้ตอบโจทย์เสียงที่อยู่ในหัวที่ดังมาตลอดเวลา ในการพัฒนานักเรียนให้มีศักยภาพที่เหมาะกับตัวของเขาเอง
และก็อย่างว่าแหละว่า อายุราชการของเราเองก็เหลืออีกเยอะมาก เกือบ 14 ปีเลย เพื่อนครู เพื่อนผู้บริหารในรุ่นเดียวกันก็เปลี่ยนตำแหน่งกันไปหลายคนแล้ว ก็คงจะเป็นจุดเปลี่ยนจุดหนึ่งแหละที่ผลักดันให้รอบนี้ไปสอบเป็นผู้อำนวยการสถานศึกษา
เริ่มจากที่ไปรื้อหนังสือที่อุตสาห์ซื้อมาใช้อ่านสอบตอนปี 2563 ก็มีหลายจุดเหมือนกันที่เนื้อหามันเก่าไปแล้ว และมีบุญเก่าตอนที่ไปสอบตอนปี 2567 ซึ่งก็สอบได้ไกลอยู่เหมือนกัน ก็เลยมีหนังสืออ่านที่ไม่ได้เก่าจนเกินไปนัก และก็เน้นฟังเอาจากเว็บไซต์ยูทูปบ้าง อ่านข้อสอบบ้าง อาศัยความรู้จากที่ทำงานตลอดเวลาบ้าง ทำให้รอบนี้ ก็พอไหว ไม่ขาดจนเกินไปนัก น้อง ๆ ที่ห้องกลุ่มบริหารงานบุคคลก็ดีเหลือเกิน ปริ้นไฟล์ที่ส่งไปให้มาให้ ซึ่งก็บอกได้เลยว่าอ่านได้ไม่ถึงครึ่ง จำแทบจะไม่ได้แต่ก็ต้องขอบใจน้อง ๆ เขาจริง ๆ หัวหน้างานก็เชียร์ให้สอบให้ได้ที่ 1 จากผู้สมัคร 3 คน (แต่เขตเอาถึง 9 ตำแหน่ง) ถ้าสอบไม่ได้ขายหน้าตายเลย วันศุกร์ที่ 25 กรกฎาคม 2568 วันที่จะไปสอบ ก็ดันป่วยไม่สบายซะได้วันนั้นก็เลยหนีเข้านอนตั้งแต่ สี่ทุ่ม ก่อนนอนก็ซัดยาไปซะเต็มคราบ ทั้งพาราเซตามอน คอเฟ และยาลดละลายเสมหะ เพื่อให้นอนได้เพียงพอที่สุด ตื่นขึ้นมาสักประมาณ 6 โมงเช้าของวันที่ 26 กรกฎาคม 2568 ก็มีอาการนิดหน่อย ก็ชงกาแฟ อบไก่จ๊อเอาไว้ให้ลูกได้กิน กินขนมปังแล้วก็กินยาไปอีก 1 ชุดเพื่อให้เราเองมีสติพอที่จะไปสอบได้
วันไปสอบก็แต่งตัวซะอย่างดี กลัวว่าห้องสอบจะหนาวก็เลยเอาเสื้อสูทตัวเก่งไปด้วย วันนั้นเป็นวันที่ฝนตกพร่ำ ๆ ตั้งแต่เช้าแล้วก็ไม่คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็เลยเดินไปตามทาง แต่เขากั้นเอาไว้ ส่วนตัวคิดว่าน่าจะเป็นบริเวณที่ใช้ในการสอบ เขาเลยกั้นเอาไว้ แต่ยังไม่มีการสอบก็เลยเดินเข้าไปเพื่อที่จะลัดหนีฝน แต่ก็นะสวรรค์ไม่เป็นใจให้กับเราคนไม่ดี เดินไปก็ไม่คิดว่าจะมีตะไคล้น้ำเกาะอยู่เพราะฝนตกมาหลายวันแล้วก็เลยลื่นล้มเข้าให้ ก้นจำเบ้า แบบเบา ๆ ไม่เป็นอะไรมาก แต่เสื้อสูทตัวเก่ง เปื้อนด้านหลังหมด กางเกงก็เปื้อนมาก คนที่ผ่านมาก็รู้สึกตกใจ แต่เราเองไม่ได้รู้สึกตกใจอะไรมาก ก็กะว่าจะกลับบ้านไปเปลี่ยนชุดแล้วจะกลับมาใหม่เพราะเหลือเวลาอีกมากประมาณ 45 นาทีได้แต่ เขาก็บอกว่าใกล้เวลาแล้ว ก็เลยเอาว่ะ ไปถอดสูท ถอดเน็คไท เก็บโทรศัพท์มือถือ ถือของที่จำเป็นจะต้องสอบกลับมาที่หน้าห้องอีกครั้ง ตรวจเช็คร่างกายแล้วก็เข้าไปนั่งรอในห้องสอบ ไม่มีอาการบาดเจ็บใดๆ ทั้งสิ้น เมื่อถึงเวลาก็นั่งทำข้อสอบตามที่เขาให้มากไป ก็ใช้เวลาประมาณสัก 1 ชั่วโมง 40 นาทีก็ทำเสร็จแล้วก็ไม่แตะข้อสอบเอามาแก้ไขอีกเลย เพราะคิดว่าน่าจะไม่เปลี่ยนคำตอบแล้ว
แต่อาการไข้ที่เป็นอยู่ก็เริ่มที่จะไม่ปราณี ยาที่กินเข้าไปน่าจะหมดฤทธิ์พอดี ก็เริ่มมึน ๆ หัว ก็พยายามงีบหลับ หลับตา นั่งสมาธิไปจนกระทั่งหมดเวลาในการทำข้อสอบ แล้วก็กลับบ้านเลย ตอนมาถึงคุณภรรยาก็เข้ามาถามเป็นยังไงบ้าง ก็บอกไปว่าพอทำได้แล้วก็บอกว่าลื่นล้มนิดหน่อย อยากเปลี่ยนชุด ก็ขึ้นไปเปลี่ยนชุด แล้วก็ลงมาหาอะไรกินนิดหน่อย กินยา แล้วก็พล๊อยหลับไป
สรุปแล้ววันนี้ก็เป็นวันที่วุ่น ๆ ได้ใจ เพราะเป็นไข้แบบเบลอ ๆ ทำข้อสอบได้มั้ง ไม่ได้มั้ง ก็แบบเบลอจริง ๆ ว่ากาอะไรลงไป ก็ขอให้การสอบครั้งนี้ผ่านไปได้ด้วยดีละกันนะ
