เมื่อช่วง พ.ศ. 915 สมณฑูตซุรเตาได้นำพระพุทธศาสนาจากประเทศจีนเข้ามาเผยแผ่ในอาณาจักรโกคุริโอ(ประเทศเกาหลีในปัจจุบัน) พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองอย่างรวดเร็ว มีการสร้างสัดขึ้นมากมายผู้นำทั้ง 3 อาณาจักรในสมัยนั้นคือ โกคุริโอ ปีกเซ และซิลลา ก็นับถือพระพุทธศาสนาและให้การสนับสนุนกิจการต่างๆที่เกี่ยวกับพระพุทธศาสนา
ครั้นถึง พ.ศ. 1935 พระพุทธศาสนาในเกาหลีก็เริ่มเสื่อมลงเมื่อราชวงศ์โซซอนที่นับถือลัทธิขงจื๊อขึ้นมามีอำนาจปกครอง ราชวงศ์นี้ได้เชิดชูลัทธิขงจื๊อให้เป็นศาสนาประจำชาติ และกดขี่ผู้นับถือพระพุทธศาสนา จนทำให้พระสงฆ์ต้องหนีออกไปอยู่อย่างสงบตามชนบทและป่าเขา
ใน พ.ศ. 2453 ประเทศเกาหลีตกอยู่ภายใต้การปกครองของญี่ปุ่น ญี่ปุ่นได้ออกกฎข้อบังคับควบคุมวัดวาอารามต่างๆ ส่งเสริมให้พระสงฆ์มีครอบครัวได้และดำรงชีวิตเหมือนฆราวาส จนถึงช่วงตอนปลายสงครามโลกครั้งที่ 2 กองทัพสหภาพโซเวียต สหรัฐอเมริกาได้เข้ายึดเกาหลีจากญี่ปุ่น (เกาหลีถูกแบ่งออกเป็น 2 ประเทศที่เส้นขนาดที่ 38 องศาเหนือ ตอนเหนืออยู่ภายใต้ดารคุ้มครองดูแลของสหภาพโซเวียต มีชื่อประเทศว่า สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเกาหลี ที่เรียกกันว่า เกาหลีเหนือ ทางตอนใต้อยู่ภายใต้การดูแลของสหรัฐอเมริกา มีชื่อปรเทศว่า สาธารณรัฐเกาหลี ที่เรียกว่า เกาหลีใต้ เมื่อเกาหลีพ้นจากการปกครองของญี่ปุ่นแล้ว ชาวพุทธทั้งหลายในเกาหลีโดยเฉพาะพระสงฆ์ได้มีการเคลื่อนไหวให้รัฐบาลยกเลิกข้อบังคับต่างๆ ซึ่งเกิดขึ้นในสมัยที่ญี่ปุ่นยึดครองพร้อมทั้งให้คณะสงฆ์มีการปกครองตนเอง และได้มีการจัดธรรมนูญปกครองคณะสงฆ์ขึ้น
มีพุทธศาสนิกชนทั้งชาวไทยและชาติอื่นๆ ได้ไปเผยแผ่พระพุทธศาสนาในประเทศออสเตรเลียมากขึ้น มีการสร้างวัดไทยให้เป็นศูนย์ กลางการเผยแผ่พระพุทธศาสนา